Week 4

De laatste tijd was het weer bar en boos met de Internet verbinding ! Bere traag en vaak doet ie ut gewoon niet meer. Ook viel regelmatig gewoon de hele electra uit voor een paar uur. Afijn, de infra is nu eenmaal niet zoals thuis dus regelmatig m'n yoga oefeningen doen om niet overstressed te raken! Ik loop daarom ook behoorlijk achter met de berichtgeving. Maar ja, beter een klein beetje dan helemaal noppes toch ?

 

Zondag 8 Nov. 2009

Lekkere rustdag gepland om de Blog bij te werken! ’s-Middags toch nog effe richting praktijk van Wayan gewandeld om weer een gezond Kunyit drankje te halen. Daar aangekomen was ut gedaan met de rust want Wayan, Made de chauffeur en Desak begonnen meteen wilde gebaren naar mij te maken dat ze me de hele morgen hadden gebeld maar dat ik niet opnam. Dat kan goed kloppen want ik heb niet constant m’n mobiel op zak. Ze probeerden me te bereiken omdat Wayan’s guru (pemangku=hindu priester) er ook was en zij me wilden meenemen naar zijn huis. Ik had tevoren nl gezegd dat ik dat graag wilde. Hij was ook weer zo’n heel vriendelijk en constant glimlachende man met wie ik meteen leuk contact had. Toen ik m’n kruidendrankje op had vroeg Wayan of ik mee wilde met haar en haar guru naar haar huis om daar een
reinigingsceremonie te doen. Dat vond ik uiteraard een hele eer en met z’n vijven gingen we in een Suzuki Swift op weg. Haar huis was een paar km verder ten noorden van Ubud. Het is het huis die ze met hulp van Elisabeth Gilbert (zie boek) heeft kunnen bouwen. We hebben een ceremonie gehouden om dit huis te reinigen van boze geesten, die er op dit moment zouden zitten. Wayan wil in de toekomst dit huis gaan verhuren en zich alleen op haar praktijk gaan concentreren. Het werd een behoorlijk uitgebreide ceremonie en ik kreeg geen tijd meer om met de guru te praten. Jammer wel maar er zal best gauw een andere gelegenheid zich voor doen.

Zaterdag 7 Nov. 2009

Uitje naar Singaraja met Desak en haar 4 dochters: Ayu Philadelphia, Aju Dé, Aju Man en Aju Tut. Ik heb Desak leren kennen bij Wayan. Zij helpt haar bij de behandelingen en het bereiden van alle kruidendrankjes. We raakten aan de praat en zij vertelde dat ze uit Singaraja (in het noorden) kwam en wilde mij graag de omgeving laten zien. Haar broer verzorgt alle soorten transport dus dat kwam goed uit. Ondanks de korte afstand van ca. 58km deden we er toch zo’n 2,5 uur over omdat we over 2 bergen en langs vele kronkelige haarspeldbochten heen moesten. Ik had medelijden met 2 vd kids want die werden behoorlijk autoziek en moesten om de beurt kotsen. Onderweg nog gestopt bij de “Gitgit” waterval. In Singaraja hebben we haar moeder en oma van in de negentig bezocht. De woonomstandigheden zijn behoorlijk erbarmelijk. Er zijn nauwelijks meubels, het dak kapot en van schoonhouden hebben ze hier ook nooit gehoord. Dat doet je weer realiseren hoe goed we ut eigenlijk in NL hebben.

Op de terugweg zijn we ook gestopt bij de op 1 na heiligste tempel van Bali, de Pura Ulun Danu Bratan. Hier wordt de schrijn, die gewijd is aan de godin vh meer bewaard die tijdens de laatste eruptie van de Batur, bespaard is gebleven.


  

Vrijdag 6 Nov. 2009

Gisteren een relaxdag van gemaakt.
Vanmorgen door mijn wekker om 7u gewekt omdat ik om 8u afgehaald zou worden voor een mooie Mountainbike tocht, de bergen in. Ik was de laatste deelnemer die opgehaald werd. In de auto zaten al 5 australiers, 1 canadese, 1 belg. Onze gids Made sprak verrassend goed Engels.
We reden eerst helemaal naar "Gunung Batur" in het noorden en stapten uit bij een restaurant dat "Lakeview" werd genoemd vanwege het inderdaad prachtige uitzicht op het grote kratermeer met een doorsnede van 11km en 180m diep is. De vulkaan zelf lijkt slapend maar is in werkelijkheid nog actief. De zwarte slierten lava van een uitbarsting in 1926 zijn nog goed te zien. Het restaurant ligt letterlijk op de rand vd krater en we kregen hier ons ontbijt geserveerd. Na het ontbijt op weg naar een koffie plantage waar ze o.a. de beroemde "Kopi Luwak" maken. Dit is een hele speciale soort koffie die door de Luwak (vosachtige) wordt uitgepoept voordat het verder wordt verwerkt. De Luwak weet nl precies welke koffieboon de juiste is. De boon ondergaat in z'n maag een speciale verwerking die het vruchtvlees verwijdert, waarna alleen de pit over blijft. Je begrijpt dat dit natuurlijke proces ook zo z'n prijs heeft. Bij ons betaal je volgens de Belg zo'n €10,- per kopje.
Daarna naar Sebatu waar we onze fietsen en bijbehorenede helmen kregen. Als de hoogtes en remmen goed afgesteld zijn kunnen we aan onze afdaling van 25km beginnen. Af en toe moest er ook op de pedalen worden gestaan om omhoog te komen maar gelukkig duurde dit niet al te lang pfffffff...!


Onderweg stopten we regelmatig om van het uitzicht te genieten of als er animo was om foto's te nemen zoals bij een meer dan 500 jaar oude Banyan boom (ook wel Waringin genoemd) maar bij ons meer bekend als de Ficus Benjamina ha ha! We mochten ook meehelpen de padi (rijststengels) los te slaan.





Verder hebben we ook nog een Banyar (typisch Balinese compound) bezocht. Dit is een soort kleine commune die uit een aantal huisjes bestaat rond een centrale ontmoetings/ceremonie plek plus de familie-tempel binnen een ommuurde ruimte waar doorgaans een aantal families wonen.
Na een aantal spectaculaire afdalingen en voor de echte die-hards (ikke dus nie) een additionele 10km bergop kwamen we bij onze lunchplek waar we super lekker gegeten hebben.

Woensdag 4 Nov. 2009

Vanmorgen om 11u richting huis van Wayan gewandeld om een volledige behandeling te ondergaan. Ik zei dat ik ondanks de pilletjes en drankjes van gisteren toch nog steeds moeilijk in slaap kon komen en vaak wakker werd. Zij zei echter dat ik er al veel beter uit zag dan gisteren en ook helderder uit m'n ogen keek. Ik weet niet goed of dit nu een verkoop praatje was of dat het echt zo is. Ik gaf haar het voordeel vd twijfel.

Ik kreeg weer een heel glas met vers geraspte Kunyit, jeruk nipis (limoen) en honing te drinken. Dit zou goed zijn voor het zuiveren vh bloed. Nadat de masseur, die opgeroepen was, gearriveerd was kon de show beginnen.
Ik moest me helemaal uitkleden en kreeg een dunne sarong aan. Ik werd door 2 man van top tot teen zorgvuldig gewassen met bladeren in kunyit water. Dat alleen al was een heerlijke ervaring. Toen werden m'n onderbenen ingesmeerd met een mengsel van "beras-kencur" (fijngemalen rouwe rijst met kencur=gembersoort wortel). Dit om de spieren sterker te maken.

Daarna gemasseerd door een man uit Java. Ik vond de massages stukken minder dan die van "Wayan Urip" uit Kuta. Het waren steeds dezelfde handgrepen en het was minder grondig. Af en toe kwam Wayan zelf langs en legde wat (Coral Tree leaf) bladeren op m'n buik om de "gastritis" te verhelpen. Al met al vond ik de behandeling nogal tegen vallen en had ik er meer van verwacht. Na de massage kreeg ik nog een vegetarische lunch die uit rode rijst, ginseng en kangkung (waterspinazie) bestond. Voor thuis kreeg ik ook nog een hele verzameling zakjes met allerlei soorten kruiden, honing en 3 soorten bladeren mee. 

Dinsdag 3 Nov. 2009

's-Middags naar het huis van Wayan Nuriasih (midden) gezocht want ben toch wel nieuwsgierig geworden naar het kruidenvrouwtje uit "Eten, Bidden en Beminnen" van Elisabeth Gilbert. Het was gelukkig maar 10 min lopen van mijn hotel. Een rijtjeshuis in een zijstraat van Ubud's hoofdstraat. Later hoorde ik dat dit alweer haar 2e praktijkruimte was. De zaken gaan dus heel goed! De hele ruimte stond vol met flesjes met allerlei kruiden en drankjes. Op de 1e etage vonden de behandelingen/massages plaats. Het voortuintje stond vol met diverse kruiden en planten die zij voor haar genezing gebruikt.

Wayan liep me al breed lachend tegemoet en heette me hartelijk welkom. Ze was een innemende vrouw van middelbare leeftijd en na uitwisseling van beleefdheden vroeg ze me m'n handen aan haar te laten zien, keek in m'n ogen en kneep hier en daar in m'n arm en been waarna ze al snel met een diagnose kwam:


Te hoge cholesterol en bloeddruk, te weinig kalk, een vorm van gastritis, teveel in m'n hoofd zitten, zwakke nieren en lage rugpijn. Nou, daar kon ik ut dus mee doen. De hoge cholesterol en bloeddruk begreep ik niet helemaal omdat ik nog niet zo lang geleden een bloedtest in NL had gedaan die aangaf dat beide heel goed waren. De gastritis kon ik ook niet plaatsen maar de rest vd diagnose kan best goed kloppen. Ze vroeg of ik er wat aan wilde doen en of ik een complete behandeling wilde. Het was, voor Balinese begrippen, een behoorlijk bedrag (ca.€60) en zou een paar uur in beslag nemen.

Ik wilde dit wel meemaken en toen ik instemde ging ze meteen aan de slag en kreeg ik 4 soorten drankjes en moest ik 3 soorten pillen slikken. Ook moest ik nog enkele bladeren eten. Tussendoor hield ze zich met nog een paar andere cliënten bezig die al een behandeling ondergingen. Ut komt allemaal een beetje chaotisch en onpersoonlijk over maar ze houdt alles wel in de gaten. Daarna een afspraak voor morgenochtend gemaakt om de rest van de behandeling, een lichaamsreiniging en een massage, te krijgen.

Maandag 2 Nov. 2009

Om 11u door chauffeur van 'Scoot' opgehaald en om 11:30 voeren we weer per speedboot terug naar Sanur. Vandaar met de auto naar Hotel 'Pradha' Ubud. Dit hotel werd door de meisjes in Lembongan aanbevolen. Het is een heerlijk rustig hotel in een zijstraat van Ubud's hoofdstraat. De kamer is ruim, met AC + badkamer met bad en kost ca.€18 p/n. Er is ook een klein zwembadje bij.